ECLI:NL:RBOBR:2015:3488 Rechtbank Oost-Brabant , 19-06-2015 / 01/865146-14

Strafrecht

vonnis

RECHTBANK OOST-BRABANT

Locatie 's-Hertogenbosch Team strafrecht

Parketnummer: 01/865146-14 Datum uitspraak: 19 juni 2015

Vonnis van de rechtbank Oost-Brabant, meervoudige kamer voor de behandeling van strafzaken, in de zaak tegen:

[Verdachte],

geboren te [geboorteplaats] op [1980], zonder vaste woon- of verblijfplaats hier ten lande, thans gedetineerd te: P.I. HvB Grave (Unit A + B).

Dit vonnis is op tegenspraak gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting van 23 maart 2015 en 5 juni 2015. De rechtbank heeft kennisgenomen van de vordering van de officier van justitie en van hetgeen van de zijde van verdachte naar voren is gebracht.

De tenlastelegging.

De zaak is aanhangig gemaakt bij dagvaarding van 23 februari 2015.

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

hij op of omstreeks 07 december 2014 te Eindhoven, ter uitvoering van het door hem voorgenomen misdrijf om door geweld of (een) andere feitelijkhe(i)d(en) en/of bedreiging met geweld of (een) andere feitelijkhe(i)d(en) [slachtoffer] te dwingen tot het ondergaan van (een) handeling(en) die bestond(en) uit of mede bestond(en) uit het seksueel binnendringen van het lichaam van die [slachtoffer], immers heeft/is hij verdachte (onder meer):

- die [slachtoffer] (met kracht) tegen een muur geduwd en/of

- (vervolgens) die [slachtoffer] (met kracht) bij de schouders gepakt en/of

- (vervolgens) de rok van die [slachtoffer] omhoog geduwd en/of

- (vervolgens) zijn, verdachtes, penis ontbloot en/of zichzelf afgetrokken in het bijzijn van die [slachtoffer] en/of

• (vervolgens) die [slachtoffer] (met kracht) tegen het hoofd geslagen en/of

- (vervolgens) die [slachtoffer] (met kracht) op de grond geduwd en/of

- (vervolgens) met zijn benen gespreid over die [slachtoffer] gestaan en/of

- (vervolgens) de benen van die [slachtoffer] opengetrokken en/of

- (vervolgens) de panty en/of onderbroek van die [slachtoffer] naar beneden getrokken en/of

- (vervolgens) zijn, verdachtes, knieen, tussen de benen van die [slachtoffer] gebracht en/of

- (vervolgens) op die [slachtoffer] gaan liggen en/of

- (vervolgens) zijn, verdachtes, penis tegen (de binnenkant van) de (boven)benen van die [slachtoffer] gedrukt althans gehouden,

• (vervolgens) de vagina van die [slachtoffer] betast en/of het gezicht van die [slachtoffer] gekust,

zijnde de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet voltooid;

(art. 242 Wetboek van Strafrecht)

(art. 45 lid 1 Wetboek van Strafrecht)

subsidiair althans, indien het vorenstaande niet tot een veroordeling mocht of zou kunnen leiden:

hij op of omstreeks 07 december 2014 te Eindhoven, door geweld of een andere feitelijkheid en/of bedreiging met geweld of een andere feitelijkheid, [slachtoffer] heeft gedwongen tot het plegen en/of dulden van een of meer ontuchtige handelingen, te weten:

- het betasten van de bovenbenen en/of vagina, in elk geval het (onder)lichaam van die [slachtoffer] (met zijn, verdachtes, penis) en/of

- het kussen van het gezicht van die [slachtoffer],

en bestaande dat geweld of die andere feitelijkhe(i)d(en) en/of die bedreiging met geweld of die andere feitelijkhe(i)d(en) uit het:

- (met kracht) tegen een muur duwen van die [slachtoffer] en/of

- (vervolgens) (met kracht) bij de schouders pakken van die [slachtoffer] en/of

- (vervolgens) omhoog duwen van de rok van die [slachtoffer] en/of

- (vervolgens) het ontbloten van zijn, verdachtes, penis en/of zichzelf aftrekken in het bijzijn van die [slachtoffer] en/of

- (vervolgens) (met kracht) tegen het hoofd van die [slachtoffer] slaan en/of

- (vervolgens) (met kracht) op de grond duwen van die [slachtoffer] en/of

- (vervolgens) met gespreide benen over die [slachtoffer] staan en/of

- (vervolgens) opentrekken van de benen van die [slachtoffer] en/of

- (vervolgens) naar beneden trekken van de panty en/of onderbroek van die [slachtoffer] en/of

- (vervolgens) brengen van zijn, verdachtes, knieen, tussen de benen van die [slachtoffer] en/of

- (vervolgens) liggen op die [slachtoffer] en/of

- (vervolgens) drukken althans houden van zijn, verdachtes, penis tegen (de binnenkant van) de (boven)benen van die [slachtoffer],

- (vervolgens) betasten van de vagina van die [slachtoffer] en/of kussen van het gezicht van die [slachtoffer] gekust.

(art. 246 Wetboek van Strafrecht)

De formele voorvragen.

Bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken dat de dagvaarding geldig is. De rechtbank is bevoegd van het tenlastegelegde kennis te nemen en de officier van justitie kan in zijn vervolging worden ontvangen. Voorts zijn er geen gronden gebleken voor schorsing van de vervolging.

Bewijs

Inleiding.

Verdachte wordt primair verweten dat hij op 7 december 2014 in Eindhoven gepoogd heeft om aangeefster [slachtoffer] te verkrachten en subsidiair wordt hem verweten dat hij aangeefster heeft aangerand.

Het standpunt van de officier van justitie.

Bewezenverklaring van de primair tenlastegelegde poging tot verkrachting.

Het standpunt van de verdediging.

Vrijspraak van de primair en subsidiair tenlastegelegde feiten.

Het oordeel van de rechtbank.

Aangeefster [slachtoffer] (78 jaar) heeft aangifte gedaan van poging tot verkrachting. Op 7 december 2014 omstreeks 02.00 uur liep aangeefster richting haar woning gelegen aan [adres 1] in Eindhoven. Op de hoek van [adres 2] en [adres 3] werd zij aangesproken door verdachte. De verdachte pakte aangeefster bij haar schouders vast en duwde haar tegen de muur van een woning aan. Aangeefster gebaarde dat hij dit niet moest doen. De verdachte trok de rok van aangeefster omhoog. Hij deed zijn broek omlaag en haalde zijn penis tevoorschijn. Aangeefster duwde de verdachte weg. Hierop sloeg de verdachte aangeefster tegen haar hoofd en duwde haar op de grond. Aangeefster lag op haar rug, toen de verdachte met zijn benen gespreid over haar heen stond. De verdachte trok vervolgens de benen van aangeefster open, waarna hij haar panty en onderbroek naar beneden trok. De verdachte ging met zijn knieën tussen de benen van aangeefster zitten en ging op haar liggen, waarna hij met zijn penis de binnenkant van de bovenbenen van aangeefster aanraakte. Aangeefster heeft vier of vijf keer om hulp geroepen.

De verklaring van de aangeefster vindt steun in de verklaring van [getuige 1]. Deze getuige zag dat aangeefster op de grond lag en dat de verdachte op haar lag. De verdachte had zijn broek omlaag. De getuige zag dat de rok van aangeefster omhoog was en dat haar panty kapot was gescheurd. Dat aangeefster niet uit was op vrijwillige seks met verdachte blijkt uit het gegeven dat [getuige 1] zag dat aangeefster met haar hoofd steeds van links naar rechts aan het bewegen was.[getuige 2] hoorde iemand gedurende enige tijd schreeuwen, het was een soort gekreun. Dat past in de verklaring van aangeefster dat zij meermalen om hulp heeft geroepen.

Verdachte heeft verklaard dat hij seks wilde hebben met aangeefster. Daartoe heeft hij aangeefster bij haar schouders vastgepakt en zijn penis uit zijn broek gehaald. Hij heeft met gespreide benen over aangeefster heen gestaan. Vervolgens is hij op aangeefster gaan liggen. Hij trok haar panty en onderbroek weg en wilde met zijn penis de vagina van aangeefster binnendringen. Dit lukte echter niet omdat een jongen ([getuige 1]) naar hem toekwam en hem vastpakte.

De verdachte heeft steeds gezegd dat hij in de veronderstelling verkeerde dat aangeefster vrijwillig seks met hem wilde hebben. De aangeefster zou niets gedaan hebben, waaruit het tegendeel zou moeten blijken. Deze verklaring van verdachte wordt echter weerlegd door de hierboven uitgewerkte bewijsmiddelen, zodat de rechtbank aan deze verklaring van verdachte geen waarde hecht. De rechtbank komt dan ook tot het slotsom dat zij de primair tenlastegelegde poging tot verkrachting wettig en overtuigend bewezen acht.

De bewezenverklaring.

Op grond van de feiten en omstandigheden die zijn vervat in de hierboven uitgewerkte bewijsmiddelen in onderling verband en samenhang bezien komt de rechtbank tot het oordeel dat wettig en overtuigend bewezen is dat verdachte

op 07 december 2014 te Eindhoven, ter uitvoering van het door hem voorgenomen misdrijf om door geweld en andere feitelijkheden [slachtoffer] te dwingen tot het ondergaan van handelingen die bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam van die [slachtoffer], immers heeft/is hij verdachte (onder meer):

- die [slachtoffer] tegen een muur geduwd en

- die [slachtoffer] bij de schouders gepakt en

- vervolgens de rok van die [slachtoffer] omhoog geduwd en

- vervolgens zijn, verdachtes, penis ontbloot en

• vervolgens die [slachtoffer] tegen het hoofd geslagen en

- vervolgens die [slachtoffer] op de grond geduwd en

- vervolgens met zijn benen gespreid over die [slachtoffer] gestaan en

- vervolgens de benen van die [slachtoffer] opengetrokken en

- vervolgens de panty en onderbroek van die [slachtoffer] naar beneden getrokken en

- vervolgens zijn, verdachtes, knieën, tussen de benen van die [slachtoffer] gebracht en

- vervolgens op die [slachtoffer] gaan liggen en

- vervolgens zijn, verdachtes, penis tegen de binnenkant van de bovenbenen van die [slachtoffer] gedrukt,

zijnde de uitvoering van dat voorgenomen misdrijf niet voltooid.

Hetgeen meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven bewezen is verklaard, is naar het oordeel van de rechtbank niet bewezen. Verdachte zal hiervan worden vrijgesproken.

De strafbaarheid van het feit.

Het bewezen verklaarde levert op het in de uitspraak vermelde strafbare feit. Er zijn geen feiten of omstandigheden gebleken die de strafbaarheid van het feit uitsluiten.

De strafbaarheid van verdachte.

Er zijn geen feiten of omstandigheden gebleken die de strafbaarheid van verdachte uitsluiten. Verdachte is daarom strafbaar voor hetgeen bewezen is verklaard.

Oplegging van straf en/of maatregel.

De eis van de officier van justitie.

• Een gevangenisstraf voor de duur van 20 maanden met aftrek van voorarrest (bijlage). Het standpunt van de verdediging.
• De verdediging heeft zich niet uitgelaten over de strafmaat.

Het oordeel van de rechtbank.

Bij de beslissing over de straf die aan verdachte dient te worden opgelegd heeft de rechtbank gelet op de aard en de ernst van het bewezen verklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan. Bij de beoordeling van de ernst van het door verdachte gepleegde strafbare feit betrekt de rechtbank het wettelijke strafmaximum en de straffen die voor soortgelijke feiten worden opgelegd. Daarnaast houdt de rechtbank bij de strafbepaling rekening met de persoon en de persoonlijke omstandigheden van verdachte.

De rechtbank heeft in het bijzonder in het nadeel van verdachte het volgende in aanmerking genomen.

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan een poging tot verkrachting van het 78-jarige slachtoffer. Door aldus te handelen heeft verdachte een ernstige inbreuk gemaakt op de persoonlijke levenssfeer van het slachtoffer en haar lichamelijke integriteit aangetast. Slachtoffers van dit soort ernstige feiten ondervinden daar vaak nog jarenlang last van en de herinnering eraan hindert hen in hun dagelijks bestaan. Uit de slachtofferverklaring blijkt dat dit ook in deze zaak het geval is. Daar komt bij dat het slachtoffer in de onderhavige zaak in verband met haar hoge leeftijd een bijzondere kwetsbaarheid had. Verdachte heeft totaal geen inzicht in de ernst van het door hem begane feit, hetgeen de rechtbank grote zorgen baart.

De rechtbank weegt in het voordeel van verdachte mee dat verdachte niet eerder is veroordeeld voor soortgelijke feiten.

Bij haar beslissing over de strafsoort en de hoogte van de straf heeft de rechtbank aansluiting gezocht bij de binnen de zittende magistratuur ontwikkelde oriëntatiepunten. De oriëntatiepunten dienen als vertrekpunt bij het bepalen van de straf.

Deze oriëntatiepunten luiden voor een voltooide verkrachting: een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 24 maanden. Nu het onderhavige feit beperkt is gebleven bij een poging tot verkrachting, geldt dat de rechtbank in beginsel uitgaat van een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 16 maanden.

De rechtbank zal een lichtere straf opleggen dan de door de officier van justitie gevorderde straf, nu de rechtbank uitgaat van deze (andersluidende) oriëntatiepunten dan de richtlijnen die de officier van justitie heeft gehanteerd, het geweld dat door verdachte is toegepast op het slachtoffer beperkt is gebleven en de rechtbank van oordeel is dat de straf die de rechtbank zal opleggen de ernst van het bewezen verklaarde voldoende tot uitdrukking brengt.

De rechtbank is van oordeel dat in verband met een juiste normhandhaving niet kan worden volstaan met het opleggen van een andersoortige of geringere straf dan een gevangenisstraf voor de duur als na te melden.

De vordering van de benadeelde partij [slachtoffer].

Het standpunt van de officier van justitie.

• Integrale toewijzing van de vordering vermeerderd met de wettelijke rente en met oplegging van de schadevergoedingsmaatregel.

Het standpunt van de verdediging.

• Primair afwijzing, dan wel niet ontvankelijk verklaring van de benadeelde partij;
• Subsidiair referte aan het oordeel van de rechtbank.

Beoordeling. De rechtbank acht de vordering in haar geheel toewijsbaar, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf datum delict tot de dag der algehele voldoening. De rechtbank acht het gevorderde alleszins redelijk en billijk.

Verder wordt verdachte veroordeeld in de ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten.

De rechtbank zal verdachte veroordelen in de kosten van de benadeelde partij tot op heden begroot op nihil.

De rechtbank zal voor het toegewezen bedrag tevens de schadevergoedingsmaatregel opleggen, nu de rechtbank het wenselijk acht dat de Staat schadevergoeding aan het slachtoffer bevordert, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf datum delict tot de dag der algehele voldoening.

Aangezien aan verdachte meer verplichtingen tot vergoeding van dezelfde schade worden opgelegd, zal de rechtbank bepalen dat als verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de Staat daarmee zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij komt te vervallen en andersom, indien verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij, daarmee zijn verplichting tot betaling aan de Staat komt te vervallen.

Toepasselijke wetsartikelen.

De beslissing is gegrond op de artikelen: 10, 24c, 27, 36f, 45, 242 Wetboek van Strafrecht.

DE UITSPRAAK

Verklaart het primair tenlastegelegde bewezen zoals hiervoor is omschreven.

Verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard en spreekt hem daarvan vrij.

Het bewezen verklaarde levert op het misdrijf:

ten aanzien van primairpoging tot verkrachting Verklaart verdachte hiervoor strafbaar.

Legt op de volgende straf en maatregel.

ten aanzien van primair:

• een gevangenisstraf voor de duur van 14 maanden met aftrek overeenkomstig artikel 27 Wetboek van Strafrecht.

ten aanzien van primair:

• een maatregel van schadevergoeding van EUR 1500,00 subsidiair 25 dagen hechtenis

Legt derhalve aan verdachte op de verplichting tot betaling aan de Staat ten behoeve van het [slachtoffer] van een bedrag van EUR 1500,- (zegge: éénduizendvijfhonderd euro), bij gebreke van betaling en verhaal te vervangen door 25 dagen hechtenis. Het bedrag bestaat uit een immateriële schadevergoeding. De toepassing van deze vervangende hechtenis heft de hiervoor genoemde betalingsverplichting niet op.

Het totale bedrag te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de datum van het delict tot aan de dag der algehele voldoening.

Beslissing op de vordering van de benadeelde partij:

Wijst de vordering van de benadeelde partij toe en veroordeelt verdachte mitsdien tot betaling aan de benadeelde partij [slachtoffer], van een bedrag van EUR 1500,- (zegge: éénduizendvijfhonderd euro), bestaande uit een immateriële schadevergoeding.

Het totale toegewezen bedrag te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de datum van het delict tot aan de dag der algehele voldoening.

Veroordeelt verdachte tevens in de kosten van de benadeelde partij tot op heden begroot op nihil.

Veroordeelt verdachte verder in de ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken kosten.

Indien de verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de Staat komt daarmee zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij te vervallen en andersom, indien verdachte heeft voldaan aan zijn verplichting tot betaling aan de benadeelde partij, komt daarmee zijn verplichting tot betaling aan de Staat te vervallen.

Dit vonnis is gewezen door: mr. M.M. Klinkenbijl, voorzitter, mr. E.M.J. Raeijmaekers en mr. C.P.J. Scheele, leden, in tegenwoordigheid van Ş. Altun, griffier, en is uitgesproken op 19 juni 2015.