ECLI:NL:RBGEL:2020:4586 Rechtbank Gelderland , 08-09-2020 / 05-076136-19

Strafrecht

RECHTBANK GELDERLAND

Team strafrecht

Zittingsplaats Arnhem

Parketnummer: 05-076136-19 Datum uitspraak: 8 september 2020

Tegenspraak

vonnis van de meervoudige kamer

in de zaak van

de officier van justitie

tegen

geboren op [geboortedag] 1989 te [geboorteplaats] ( [land] ), wonende aan de [adres] , [woonplaats] ,

raadsman: mr. J. Velthoven, advocaat te Tiel.

Dit vonnis is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzittingen van 7 april 2020 en 25 augustus 2020.

1 De inhoud van de tenlastelegging

Aan verdachte is ten laste gelegd dat:

hij op of omstreeks 29 juni 2018 te Tiel [slachtoffer] heeft mishandeld door deze met kracht (met een vuist) tegen/op diens hoofd te slaan, waardoor deze [slachtoffer] hard met zijn hoofd op de grond viel, terwijl het feit zwaar lichamelijk letsel, te weten een schedelbreuk en/of zwaar hersenletsel ten gevolge heeft gehad.

2.Overwegingen ten aanzien van het bewijs

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft gesteld dat wettig en overtuigend bewezen kan worden dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan het ten laste gelegde feit.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat verdachte dient te worden vrijgesproken van het ten laste gelegde feit. Daartoe is aangevoerd dat het dossier geen wettig en overtuigend bewijs bevat voor de stelling dat verdachte zich schuldig heeft gemaakt aan de mishandeling van het slachtoffer.

Beoordeling door de rechtbank

De rechtbank ziet zich voor de vraag gesteld of bewezen kan worden dat verdachte op 29 juni 2018 in Tiel de heer [slachtoffer] (hierna: [slachtoffer] ) heeft mishandeld, waardoor [slachtoffer] zwaar lichamelijk letsel heeft opgelopen.

Mevrouw [naam 1] heeft op 2 juli 2018 namens [slachtoffer] , haar partner, aangifte gedaan van mishandeling, omdat [slachtoffer] op dat moment kunstmatig in slaap werd gehouden en niet in staat was tot het doen van aangifte. Zij heeft onder meer verklaard:

‘Ik ben de partner van [slachtoffer] , die op vrijdag 29 juni mishandeld is bij de Albert-Heijn in Tiel. Ik doe namens [slachtoffer] aangifte van zware mishandeling. Door de mishandeling heeft [slachtoffer] pijn en letsel opgelopen. (…) Ik liep naar buiten met de tas en ik zag allemaal mensen. Ze stonden, toen ik de Albert-Heijn verliet en naar rechts liep, op de hoek naar het parkeerterrein. (…) Ik zag [slachtoffer] op de grond liggen. Ik zag en hoorde dat hij aan het stikken was en aan het gorgelen in zijn eigen bloed. Hij lag zijn rechterzij, met het gezicht richting de ingang van de Action toe. Er lag ook bloed op de grond onder zijn hoofd. (…) [slachtoffer] is door de ambulance naar het UMC gebracht, acuut naar de O.K. (…). Hij heeft een schedelbasisfractuur. Ze hebben hem meteen geopereerd. Ze hebben zijn hersens blootgelegd. Hij had een bloeduitstorting aan de rechterkant van zijn hersens, waardoor de hersens de andere kant op geduwd werden. Ze hebben een drain aangelegd om het bloed en vocht er uit te halen’

Getuige [getuige 1] heeft het volgende verklaard: ‘Ik was samen met mijn vriend [naam 2] op de parkeerplaats van de Albert Heijn. (…) Wij liepen met z’n tweeën naar de ingang en wij waren op ongeveer 15 meter afstand van de toegangsdeur. Ik zag een gekke beweging, ik dacht een klap of een duw en ik zag een man vallen. (…) Ik zag dat de man, het slachtoffer meteen stijl recht achterover viel. Ik hoorde een heel raar geluid of een plastic colafles op de vloer kletste. Zo viel die man met zijn achterhoofd op de grond.’

Een verbalisant heeft de beelden van beveiligingscamera’s van 29 juni 2018 bij de Albert Heijn te Tiel bekeken en hierover proces-verbaal opgemaakt. Hij relateert het volgende:

‘Opname 8. Camera: Inrit parkeerterrein. Tijdstip: 16:05:16 t/m 16:05:35. De eerste verdachte, in wit shirt, die in beeld verschijnt lijkt langer (groter) dan de tweede verdachte (eveneens in wit shirt). De lange verdachte maakt een beweging, waarna het slachtoffer op de grond valt. (…)’

In de letselrapportage wordt op 10 juli 2018 het volgende letsel geconstateerd bij [slachtoffer] :

• een fractuur links occipitaal doorlopend tot de schedelbasis en door het sphenoïd rechts;
• een forse subdurale bloeding rechts (…). Forse massawerking met midlineshift naar links. Links frontaal een klein schilletje subduraal bloed;
• verspreid subarachnoïdaal bloed en contusiehaarden (in de hersenen zelf);
• excoriatie occipitaal links (huidafwijking/verwonding van m.n. de hoofdhuid op de plaats waar het hoofd de grond heeft geraakt; en
• een oud hematoom op de linker onderkaak, dat zeer goed past bij een kaakslag.

De rechtbank overweegt dat getuige [getuige 1] heeft verklaard dat zij een gekke beweging zag, die zij zelf duidde als een klap of duw. Zij heeft hierna een man, meteen stijl achterover met zijn hoofd op de grond zien vallen. Volgens een verbalisant is ook op de camerabeelden zichtbaar dat het slachtoffer valt nadat een van de betrokken personen een beweging maakt. De inhoud van deze bewijsmiddelen wordt ondersteund door de letselrapportage, waarin geconstateerd wordt dat [slachtoffer] een hematoom op zijn linker onderkaak heeft. Een degelijk hematoom past volgens de opsteller van deze verklaring zeer goed bij een kaakslag.

Op grond van deze bewijsmiddelen acht de rechtbank bewezen dat [slachtoffer] op 29 juli 2018 in Tiel slachtoffer is geworden van mishandeling met een kaakslag, waardoor hij met zijn hoofd op de grond is gevallen. Als gevolg hiervan heeft [slachtoffer] onder meer een schedelbreuk en zwaar hersenletsel opgelopen. De rechtbank is van oordeel dat dit letsel moet worden gekwalificeerd als zwaar lichamelijk letsel gezien de aard van het letsel, de aard en de noodzaak van het medisch ingrijpen dat heeft plaatsgevonden en het feit dat het zelfs na twee jaar nog steeds ontbreekt aan (uitzicht op) volledig herstel.

De rechtbank moet vervolgens beoordelen of bewezen kan worden dat verdachte de persoon is die zich schuldig heeft gemaakt aan deze mishandeling van [slachtoffer] met zwaar lichamelijk letsel tot gevolg. De rechtbank overweegt als volgt.

Getuige [getuige 2] heeft zich op 3 juli 2018 bij de politie gemeld, omdat hij meende onterecht als mededader van de mishandeling te worden gezien. Hij heeft toen onder meer het volgende verklaard:

‘Dit is wat er is gebeurd, afgelopen vrijdag 29 juni 2018. Ik was met een jongen die ik ken als [naam 3] , ik ken hem uit Nijmegen-Zuid. (…) We zijn bij de Albert Heijn, waar wij ongeveer 16:00 uur aankwamen, direct naar binnengelopen. Er was nog niets aan de hand. We zijn rechtstreeks naar de Cola gelopen en [naam 3] heeft een fles gepakt uit het schap. Dat was een grote fles Coca-Cola. (…) We zijn naar de kassa's gelopen. Ik denk de middelste kassa ergens. Het duurde mij te lang en ik ging tegenover de kassa op een bankje zitten terwijl [naam 3] in de rij stond. Ik zat een berichtje te sturen op m'n telefoon, ik weet niet meer wat voor bericht. [naam 3] was op een gegeven moment klaar en had afgerekend. Wij liepen samen samen richting de uitgang, waarbij die man ons volgde, een conflict zocht eigenlijk. [naam 3] liep nog weg, hij wilde het laten. Ik hoorde die man hard tegen [naam 3] zeggen: "Wat is er, zoek je ruzie" of woorden van gelijke strekking. [naam 3] liep gewoon weg, ik weet niet of hij iets terug zei. Hij zei iets als "laat mij met rust" tegen die man. (…) [naam 3] liep als eerst door de deur naar buiten. Ik liep met [naam 3] mee en de man kwam achter ons aan. We zijn rechtsaf gegaan vanuit de uitgang. Op de hoek naar het parkeerterrein zijn we stil gaan staan. Die man stond meteen bij ons, hij liep achter ons aan de hele tijd. Hij had een fles in zijn hand, ik weet niet wat voor soort fles. De man leek al gedronken te hebben, ik heb geen alcohol echt geroken maar hij leek wel dronken, zeker wel. Ook door de manier van praten. [naam 3] zei tegen de man "Ga weg, laat me met rust". Ik zag dat de man niet luisterde maar naar voren kwam en bijna hoofd tegen hoofd kwam staan met [naam 3] . Hij zei iets van "vieze kankerbuitenlander" of zo iets, en hij zei tegen [naam 3] "wil je een klap met die fles" en hij tilde zijn elleboog een beetje op tot halverwege zijn borst. Ik vond de man heel bedreigend op ons overkomen. Ik zag dat [naam 3] hiervan schrok, en de man uit een soort van 'actie-reactie' een klap gaf. Als [naam 3] niet had geslagen zou die man wel geslagen hebben. [naam 3] gaf hem volgens mij met rechts, hij raakte de man volgens mij op de linkerkant van zijn wang of kaak. Ik zag dat de man viel meteen achterover neer op de grond. Ik zag dat hij met zijn achterhoofd op de grond viel.’

Op 7 december 2018 is getuige [getuige 2] nogmaals door de politie gehoord. Dit verhoor is telefonisch afgenomen en vervolgens letterlijk uitgewerkt door een verbalisant. In het proces-verbaal worden de verbalisanten aangeduid als ‘V’ en de getuige [getuige 2] als ‘G’. Het proces-verbaal houdt onder meer het volgende in:

‘V: (…) Dus wij hebben dit uh dit is een getuige verklaring zoals ik al zei wij waren

gewoon erg benieuwd waarom jij in de eerste verklaring hebt aangeven dat het om een [naam 3] zou

gaan. Je geeft nu aan dat het om [verdachte] gaat en dat jij die naam in eerste instantie uh anders hebt gegeven omdat je veel problemen met hem hebt. Klopt dat?

G: Net zo als dit nu als ik dit nu zo zeg komt dat op papier te staan [getuige 2] heeft gezegd die en die

naam is wat denk je dat, dat is de reden dat ik waarom ik ben gekomen om zo een verklaring af te leggen om jullie te helpen. Maar nu werken jullie mij een beetje in de problemen, want ik krijg hier uiteindelijk ook problemen door snap je. Ik heb daar kinderen die jongen is niet goed bij zijn hoofd die heeft hulp nodig. Dat is de reden dat ik het niet heb gezegd, niet omdat ik het niet wil zeggen maar ik geen zin heb in hoofdpijn daar achterna snap je.

(…)

V: Hoe lang heb je dan een relatie gehad met zijn zus?

G: 10 jaar lang.

(…)

V: Oké, he en uh hoe was uh [verdachte] in Tiel gekomen?

G: Dat is een goeie vraag. Volgens mij gewoon openbaar vervoer. Hij heeft geen auto. Ja lijkt mij dan de manier of hij is afgezet dat zou ik niet weten. Ik kwam hem buiten tegen.

(…)

V: Hey maar effe voor de duidelijkheid he we hebben nu al lang genoeg om uh die naam heen gedraaid we hebben het over [verdachte] en uh jij heb de naam van zijn broer genoemd nou veel meer broers zijn er niet in dat huis.

G: Nee maar die broer woont er niet die zit in Irak. Die zit in Irak.

V: Dus we hebben het over [verdachte] en uh klopt het dat [verdachte] geboren is in 1989?

G: Ja dat zo kunnen ja volgens mij wel ja.’

De rechtbank overweegt dat getuige [getuige 2] gedetailleerde verklaringen heeft afgelegd over wat er is gebeurd in en buiten de vestiging van Albert Heijn in Tiel op 29 juni 2018. Deze verklaringen vinden ook steun in het geconstateerde letsel bij [slachtoffer] (aan de linker onderkaak) en de waarnemingen van een verbalisant op de camerabeelden van binnen en buiten de vestiging van Albert Heijn. De politie heeft tevens onderzoek gedaan naar de betaaltransactie van de personen die volgens de camerabeelden betrokken zouden zijn bij de mishandeling. Uit dit onderzoek is gebleken dat bij deze transactie een fles Coca Cola van 1,5 liter is afgerekend. Dit komt overeen met de verklaring van de getuige dat hij en zijn metgezel een grote fles cola kochten. De verklaring van de getuige ten aanzien van de fysieke bewegingen van hem en zijn metgezel door de winkel en op het parkeerterrein vindt steun in het proces-verbaal ten aanzien van de camerabeelden. Hierop is bijvoorbeeld zichtbaar dat één van de twee bij de mishandeling betrokken personen enige tijd op een bankje zit, zoals ook door de getuige is verklaard. De rechtbank acht de verklaringen dan ook betrouwbaar en zal deze tot uitgangspunt nemen in haar beoordeling van de vraag of verdachte de persoon die verantwoordelijk is voor de mishandeling van [slachtoffer] .

De rechtbank constateert dat [getuige 2] in het eerste verhoor de persoon die het slachtoffer heeft geslagen, heeft aangeduid als ‘ [naam 3] ’, terwijl de verdachte in deze zaak een andere naam draagt. De rechtbank is echter van oordeel dat uit het tweede verhoor voldoende is komen vast te staan dat de verklaring van de getuige steeds – en dus ook in het eerste verhoor – ziet op verdachte [verdachte] en dat hij uit angst voor verdachte aanvankelijk een andere naam heeft genoemd. De rechtbank voelt zich hierin gesterkt door het gegeven dat ook de meer impliciete verwijzingen van de getuige naar de verdachte overeenkomen met andere stukken in het dossier. Zo verklaart de getuige dat hij gedurende tien jaar een relatie had met de zus van de persoon die zich schuldig heeft gemaakt aan de mishandeling. Uit onderzoek door de politie blijkt dat getuige [getuige 2] getrouwd is geweest met [naam 4] , de zus van verdachte. Het voorgaande leidt tot de conclusie dat verdachte [verdachte] de persoon is die [slachtoffer] heeft mishandeld.

De slotsom is dat wettig en overtuigend bewezen is dat verdachte zich op 29 juni 2018 te Tiel schuldig heeft gemaakt aan de mishandeling van [slachtoffer] door hem tegen het hoofd te slaan, waardoor zwaar lichamelijk letsel bij [slachtoffer] is ontstaan.

3 Bewezenverklaring

Naar het oordeel van de rechtbank is wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte het tenlastegelegde heeft begaan, te weten dat:

hij op of omstreeks 29 juni 2018 te Tiel [slachtoffer] heeft mishandeld door deze met kracht (met een vuist) tegen/op diens hoofd te slaan, waardoor deze [slachtoffer] hard met zijn hoofd op de grond viel, terwijl het feit zwaar lichamelijk letsel, te weten een schedelbreuk en/of zwaar hersenletsel ten gevolge heeft gehad.

Wat meer of anders is ten laste gelegd dan hiervoor bewezen is verklaard, is niet bewezen. Verdachte moet daarvan worden vrijgesproken.

4 De kwalificatie van het bewezenverklaarde

Het bewezenverklaarde levert op:

Mishandeling terwijl het feit zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft.

5 De strafbaarheid van het feit

Het feit is strafbaar.

6 De strafbaarheid van de verdachte

Verdachte is strafbaar, nu geen omstandigheid is gebleken of aannemelijk geworden die de strafbaarheid van verdachte uitsluit.

7 Overwegingen ten aanzien van straf en/of maatregel

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft geëist dat verdachte ter zake van het tenlastegelegde feit zal worden veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van drie maanden.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft geen strafmaatverweer gevoerd.

Beoordeling door de rechtbank

De rechtbank heeft bij de bepaling van de op te leggen straf rekening gehouden met de aard en de ernst van het bewezenverklaarde feit en met de omstandigheden waaronder dit is begaan. Ook is rekening gehouden met de persoon en de omstandigheden van de verdachte, zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken. In het bijzonder overweegt de rechtbank het volgende.

Verdachte heeft zich schuldig gemaakt aan de mishandeling van [slachtoffer] . Hij heeft op de parkeerplaats van de Albert Heijn in Tiel [slachtoffer] tegen het hoofd geslagen. Door de klap is [slachtoffer] achterover gevallen en is hij met zijn hoofd op de straat terecht gekomen. Daardoor heeft [slachtoffer] een schedelbreuk en ernstig hersenletsel opgelopen. [slachtoffer] moest worden geopereerd en is vervolgens zestien dagen in een kunstmatige slaap gehouden. [slachtoffer] heeft daarna nog geruime tijd in het ziekenhuis en in een revalidatiecentrum moeten doorbrengen. Ook nu nog – ruim twee jaar na de mishandeling – ondervindt [slachtoffer] nog dagelijks de ernstige en blijvende gevolgen van het bij de mishandeling opgelopen letsel. Zo is [slachtoffer] niet meer in staat om zijn vroegere werk bij de bagageafhandeling op Schiphol uit te voeren.

De rechtbank houdt er bij het bepalen van de straf rekening mee dat verdachte geen opzet heeft gehad op het toebrengen van het zwaar lichamelijk letsel. Er is immers niet gebleken dat verdachte heeft gewild dat het slachtoffer na de klap zo ongelukkig ten val zou komen. Dit neemt echter niet weg dat verdachte geweld heeft gebruikt tegen het slachtoffer en dat zonder dit geweld het letsel niet ontstaan zou zijn. Dat neemt de rechtbank verdachte kwalijk.

Maar wat de rechtbank verdachte vooral kwalijk neemt is dat hij voor de mishandeling geen enkele verantwoordelijkheid heeft genomen. Verdachte heeft zich na de mishandeling totaal onverschillig jegens het slachtoffer getoond. Zo is verdachte na de mishandeling direct weggerend, zonder zich ook maar een seconde te bekommeren om het slachtoffer [slachtoffer] . Ook in de periode na het incident – toen duidelijk moet zijn geweest hoe ernstig en ingrijpend de (niet gewilde) gevolgen van zijn daad waren – en bij de inhoudelijke behandeling van de strafzaak heeft verdachte geen inspanning gedaan om zijn gedrag toe te lichten of vragen te beantwoorden. Daarmee heeft hij geen blijk gegeven van enige empathie met zijn slachtoffer. Bij het bepalen van de straf heeft de rechtbank deze onverschillige houding zwaar laten wegen in het nadeel van verdachte.

Ook heeft de rechtbank in hoge mate als strafverzwarend laten meewegen dat verdachte in de afgelopen jaren al meerdere keren is veroordeeld voor ernstige geweldsdelicten. Kennelijk heeft verdachte uit de eerder aan hem opgelegde straffen geen lering getrokken en hebben eerdere veroordelingen hem er niet van weerhouden om opnieuw gewelddadig te handelen. Ten slotte weegt de rechtbank mee dat het door verdachte gepleegde geweldsdelict plaatsvond in de openbare ruimte. Hij heeft daarmee ook omstanders en andere aanwezigen op het parkeerterrein geconfronteerd met zijn schokkende gedrag en de gevolgen daarvan.

De onverschillige en onverantwoordelijke houding van verdachte in combinatie met zijn strafblad schetst een beeld van een persoon die een lage drempel kent voor het gebruik van geweld. Dat is echt onacceptabel en vooral zorgelijk. De rechtbank is dan ook van oordeel dat de eis van de officier van justitie onvoldoende recht doet aan de ernst van het feit, de gevolgen daarvan voor het slachtoffer en de houding van verdachte. Daarom zal de rechtbank een hogere straf opleggen dan geëist. De rechtbank acht een gevangenisstraf voor de duur van zes maanden passend en geboden en zal deze aan verdachte opleggen met aftrek van de tijd doorgebracht in voorarrest.

7a. De beoordeling van de civiele vordering, alsmede de gevorderde oplegging van de schadevergoedingsmaatregel

De benadeelde partij [slachtoffer] heeft zich in het strafproces gevoegd ter verkrijging van schadevergoeding ter zake van het bewezenverklaarde feit. Gevorderd wordt een bedrag van € 46.534,30.

Het standpunt van de officier van justitie

De officier van justitie heeft zich op het standpunt gesteld dat het gevorderde bedrag volledig kan worden toegewezen.

Het standpunt van de verdediging

De verdediging heeft zich op het standpunt gesteld dat zij onvoldoende tijd heeft gehad om de complexe vordering te beoordelen en hierover – indien gewenst – vragen te stellen. Om die reden zou de benadeelde partij niet-ontvankelijk moeten worden verklaard.

Beoordeling door de rechtbank

Naar het oordeel van de rechtbank is, op grond van de gebezigde bewijsmiddelen en hetgeen verder ter terechtzitting met betrekking tot de vordering is gebleken, komen vast te staan dat de benadeelde partij als gevolg van het bewezenverklaarde handelen tot het gevorderde bedrag schade heeft geleden, waarvoor verdachte naar burgerlijk recht aansprakelijk is.

De rechtbank is van oordeel dat de vordering voldoende is onderbouwd, zodat de vordering in zijn geheel kan worden toegewezen.

De rechtbank zal het verweer van de raadsman ten aanzien van de ontoereikende voorbereidingstijd verwerpen. De vordering is op 20 augustus 2020 door de raadsvrouw van de benadeelde partij verstrekt aan alle procesdeelnemers. Dit betekent dat de verdachte en zijn raadsman enige dagen de tijd hebben gehad om de vordering te bestuderen en eventuele vragen te formuleren. De rechtbank overweegt verder dat de vordering duidelijk is opgebouwd en is voorzien van een overzichtelijk aantal bijlagen. De rechtbank is dan ook van oordeel dat de verdachte en zijn raadsman daarmee over voldoende voorbereidingstijd hebben kunnen beschikken, zodat het verweer faalt.

De wettelijke rente is door de raadsvrouw van de benadeelde partij al meegenomen bij het bepalen van het gevorderde bedrag. De rechtbank zal de wettelijke rente dan ook toewijzen vanaf het moment van indiening van de vordering.

De rechtbank ziet tevens redenen voor het opleggen van de schadevergoedingsmaatregel ex artikel 36f Wetboek van Strafrecht.

8 De toegepaste wettelijke bepalingen

De beslissing is gegrond op de artikelen 36f, 63 en 300 van het Wetboek van Strafrecht.

9 De beslissing

De rechtbank:

verklaart bewezen dat verdachte het tenlastegelegde feit, zoals vermeld onder punt 3, heeft begaan;

verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven bewezen is verklaard en spreekt verdachte daarvan vrij;

verstaat dat het aldus bewezenverklaarde oplevert het strafbare feit zoals vermeld onder punt 4;

verklaart verdachte hiervoor strafbaar;

veroordeelt verdachte ter zake van het bewezenverklaarde tot een **gevangenisstraf voor de duur van 6 (zes) maanden. **

 beveelt dat de tijd, door veroordeelde vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering doorgebracht, bij de uitvoering van de opgelegde gevangenisstraf in mindering zal worden gebracht;

De beslissing op de vordering van de benadeelde partij [slachtoffer] :

De rechtbank:

 veroordeelt verdachte ten aanzien van het bewezenverklaarde feit tot betaling van schadevergoeding aan de benadeelde partij [slachtoffer] , van een bedrag van € 46.534,30 (zesenveertigduizend vijfhonderdvierendertig euro en dertig eurocent), vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 20 augustus 2020 tot aan de dag der algehele voldoening en met betaling van de kosten van het geding en de tenuitvoerlegging door de benadeelde partij gemaakt, tot op heden begroot op nihil;

 legt aan veroordeelde de **verplichting op om aan de Staat, ten behoeve van de benadeelde partij [slachtoffer] , een bedrag te betalen van € 46.534,30 (zesenveertigduizend vijfhonderdvierendertig euro en dertig eurocent), vermeerderd met de wettelijke rente vanaf 20 augustus 2020 tot aan de dag der algehele voldoening, met bepaling dat bij gebreke van betaling en verhaal van de hoofdsom 267 (tweehonderdzevenenzestig) dagen **gijzeling zal kunnen worden toegepast zonder dat de betalingsverplichting vervalt;

 bepaalt dat, indien veroordeelde heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de Staat daarmee de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij in zoverre komt te vervallen en andersom dat, indien veroordeelde heeft voldaan aan de verplichting tot betaling aan de benadeelde partij daarmee de verplichting tot betaling aan de Staat in zoverre komt te vervallen.

Dit vonnis is gewezen door mr. D.R. Sonneveldt, voorzitter, mr. H.C. Leemreize en mr. A. Erades, rechters, in tegenwoordigheid van A.W. Elbersen en mr. O.J. Ingwersen, griffiers, en uitgesproken ter openbare terechtzitting van deze rechtbank op 8 september 2020.

mr. Ingwersen is buiten staat dit vonnis mede te ondertekenen.